زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

سفاهت (قرآن)





از عناوین و موضوعات مطرح شده در آیات قرآن، «سفاهت» است.


۱ - معنی سفاهت



سفاهت به معناى سبكى، جهالت و نقص در عقل است. سفيه در اصطلاح فقه و حقوق اسلامى كسى‌ است كه تصرّفات او در اموال و حقوق خويش جنبه عقلايى نداشته،
[۳] ترمينولوژى حقوق، ص ۳۵۸، «سفه».
اموالش را در راههاى درست‌ مصرف نمى‌كند.
[۴] القاموس الفقهى، ص ۱۷۴، «السّفه».
در اين‌جا معناى اصطلاحى مراد است.
در اين عنوان آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از واژه‌ «سفه» و مشتقّات آن استفاده شده است.

۲ - عناوین مرتبط



آثار سفاهت (قرآن)، احکام سفاهت (قرآن)، زمینه‌های سفاهت (قرآن)، سفیهان (قرآن).

۳ - پانویس


 
۱. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج ۱۳، ص ۴۹۷، «سفه».    
۲. قیومی، احمدبن محمد، المصباح المنیر، ج ۱، ص ۱۴۶، «سفه».    
۳. ترمينولوژى حقوق، ص ۳۵۸، «سفه».
۴. القاموس الفقهى، ص ۱۷۴، «السّفه».


۴ - منبع


مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۶، ص۲۲۰، برگرفته از مقاله «سفاهت».    


رده‌های این صفحه : سفیه | موضوعات قرآنی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.